De internationale trein 2006

Waarom bij de EETC?

Aangezien reizen mijn grootste hobby is, heb ik altijd de wens gehad om in de toerisme te gaan werken. Toen ik in 2006 een opleiding kon kiezen om mijn carrière in Nederland te starten, heb ik voor de opleiding ‘Zelfstandig Medewerker Reizen’ gekozen. Tijdens de opleiding ‘Zelfstandig Medewerker Reizen’ moest ik twee stages van 15 tot 20 weken lopen. Mijn tweede stageperiode heb ik gelopen bij de Euro-Express Treincharter (EETC) in 2008 en met een 9 afgerond. De EETC vond ik niet alleen interessant omdat ik op deze manier wilde ervaren of het combineren van mijn passie reizen met werk wel een optie was om mijn brood te kunnen verdienen en de wereld te kunnen zien, maar ook vanwege een aantal andere redenen namelijk:

1) Ik had nog nooit alleen gereisd naar het buitenland en wilde ervaren hoe het was

2) De EETC ging naar bestemmingen binnen Europa. Mocht ik in problemen komen dan wist ik dat mijn familie binnen enkele uren fysiek bij mij aanwezig konden zijn en

3) Ik ben een koukleum en wilde ervaren of wintersport wel iets voor mij was!

Werkzaamheden:

Mijn werkzaamheden op de EETC waren tweeledig: (1) Doordeweeks was ik op kantoor belast met reserveringen en (2) in het weekend (vrijdag, zaterdag en zondag) zat ik op de internationale trein. De belangrijkste taak van mij was het bewaken van de veiligheid van mijn passagiers. Ik was verantwoordelijk voor 12 coupés (per coupé maximaal 6 passagiers).

Het werk op de trein ving aan op vrijdag in de middaguren. Ik moest mij op vrijdag rond 13.00 uur aanmelden op Watergraafsmeer vanwaar de trein vertrok. Ruim voor vertrek was er een briefing van de leidinggevende over evacuatie, coördinatie, de omstandigheden van de reis en eventuele speciale informatie over individuele passagiers. Vervolgens zorgde ik ervoor dat alles klaar was voor vertrek, denk hierbij aan: de coupés voorzien van alle spullen zoals dekens en kussens, vuilniszakken en wijn inschenken om de passagiers aan boord te verwelkomen.

‘s-Hertogenbosch was de eerste halte waar passagiers instapten. Bij de tussenstops moest ik passagiers ontvangen, de tickets controleren, veiligheidsinstructies aan de passagiers geven en de passagiers verwelkomen met een glaasje wijn. Als alle passagiers aan boord waren, verzorgde ik voor de bediening (lunch, avondeten en ontbijt) en in de avonduren hielp ik passagiers met het opmaken van de bedden. Eenmaal op bestemming aangekomen op zaterdag in de ochtenduren hielp ik passagiers met uitchecken, ruimde ik de coupés weer op en maakte deze weer klaar voor passagiers die terugkeren van hun vakantie naar Nederland (zaterdagavond inchecken en zondag in de ochtenduren aankomst in Watergraafsmeer).

Geschiedenis van de EETC?

“Een beetje oude couchettes, comfortabele slaaprijtuigen, maar vooral het barrijtuig sprak tot de verbeelding. Daar werd tot in de late uurtjes op de cadans van de trein gedanst en gedronken. Het hele wintersportseizoen reed de Alpen Express op vrijdag heen en op zaterdag terug. De trein deed zo’n beetje alle Oostenrijkse skigebieden aan. En op de drukste dagen was er een extra trein naar Italië en Zwitserland“. 

Er waren drie soorten vakantietreinen namelijk: de autoslaaptrein, de Alpen Expres en de Ski-Trein.

De autoslaaptrein was een internationale autotrein waarmee je als vakantieganger met je auto, motor of fiets door Europa kon reizen. Je had de mogelijkheid om een eigen afsluitbare coupé te reserveren met ontbijt, lunch of diner in het restaurant. Na het diner was het restaurant als Grand Café geopend en kon je aan de bar genieten van een snack en drankje.

De Alpen Expres en de Ski-Trein waren vakantietreinen voor wintersporters. Deze treinen reden naar de belangrijkste bestemmingen in Frankrijk, Oostenrijk, Zwitserland en Italië.

In 1996 is het bedrijf Euro Express Treincharter (EETC) opgericht en begonnen als touroperator die wintersportreizen per trein naar Oostenrijk ging organiseren. In december 1996 maakte De Ski-Trein haar allereerste reis naar Oostenrijk. In 2002 verzorgde EETC naast De Ski-Trein ook de van NS Internationaal overgenomen Alpen Expres. Ook de zomerse AutoSlaapTrein werd door EETC overgenomen en het bedrijf reed enige tijd de bedevaartstreinen naar Lourdes.

Op 15 april 2015 kwam de mededeling dat EETC per direct met haar activiteiten stopt. Als reden word gegeven dat geen sluitende exploitatie meer te realiseren is door prijsverhogingen voor gebruik van het spoorwegnet en de huur van (buitenlandse) locomotieven. Door deze beslissing was de terugkerende wintersporttrein op 29 maart 2015 de laatste commerciële trein van EETC geweest.

Na het stoppen van de eigen activiteiten zijn EETC-rijtuigen een enkele keer verhuurd voor gebruik in treinen van andere vervoerders. Begin mei 2016 werd duidelijk dat het grootste deel van de rijtuigen verkocht is aan MSM Partyzüge & Events in Keulen. In diverse overbrengingsritten is een deel van de rijtuigen van de Watergraafsmeer naar Duitsland overgebracht.
Het laatste EETC-rijtuig dat op de Watergraafsmeer achterbleef, couchetterijtuig 61 84 05-70 125-0 Bcvmh, is tenslotte op 2 maart 2017 gesloopt.

Bron: Website EETC

Mocht je meer informatie willen omtrent de reizen dan kan je de folder hieronder raadplegen:

Uitdagingen:

De stageperiode bij de EETC heb ik als zeer leerrijk ervaren. Er zijn een aantal dingen die ik geleerd heb. Hieronder de minder leuke ervaringen:

1) Onregelmatige uren werken: Elke keer als ik thuis was, had ik 2 dagen nodig om bij te komen van het zware werk en jetlag.

2) Niet comfortabel slapen: ik sliep slecht omdat de slaapplek te klein was. Daarnaast was ik niet gewend om in een rijdende trein te slapen en werd vaak tussendoor wakker van de herrie.

3) IJskoude coupé: Als de verwarming het niet deed in de winter (dat gebeurde wel eens) dan had ik een coupé die ijskoud was. De passagiers konden zich meestal redden omdat zij skikleding bij zich hadden, welke ik niet had.

4) Toiletten schoonmaken: Vooral wanneer passagiers flink hadden gedronken (er werd immers alcohol aan boord geserveerd), hadden overgegeven of een grote boodschap achterlieten was het een uitdaging om de toiletten vroeg in de ochtend wanneer ik wakker werd schoon te maken.

5) Eenzaam voelen: Ik heb mij soms wel eenzaam gevoeld tijdens de reizen vooral wanneer collega’s op bestemming al andere plannen hadden. Dan moet je zelf in een vreemd land uitzoeken of je wat wilt gaan doen of dat je de vrije uren eenzaam in de trein doorbrengt, totdat de passagiers weer incheckten voor hun terugreis.

6) Fysiek zwaar werk: De passagiers constant ten dienste staan (koffie en thee serveren en als ik geen heet water meer had in mijn rijtuig dan was het een uitdaging om met twee volle kannen, die ik bij andere collega’s in andere rijtuigen ging vullen, terug te lopen via de tussendeuren die je nog zelf moeten openmaken), de bedden opmaken, passagiers helpen met zware koffers in- en uitladen, in de ochtenduren vroeg opstaan en het ontbijt klaarzetten (na briefing mocht ik om 23.00 uur gaan slapen en om 6.00 uur in de ochtend moest ik al weer klaar staan), de coupés weer opruimen als passagiers uitgecheckt waren. Meestal was ik verantwoordelijk voor 12 coupés. Alle vuile was moest ik zelf ophalen en opbergen in een lege coupé. Op bestemming moest ik het op de platform zetten zodat het door de schoonmaakbedrijf opgehaald kon worden.

Naast de minderleuke dingen waren er natuurlijk ook leuke dingen zoals:

1) Leuke collega’s

2) Grotendeels had ik leuke passagiers aan boord waarmee ik over heel veel zaken kon praten

3) Het reizen zelf en mooie plaatsen bezoeken

Tijdens mijn stage ben ik een aantal keren naar Italië, Oostenrijk en Zwitserland geweest. Zie hieronder enkele foto’s van de bestemmingen. Aangezien ik zaterdagochtend aankwam (7.00 – 10.00) en zaterdagavond (17.00 – 18.00 uur) weer passagiers moest inchecken, had ik ongeveer vijf uren ter vrije besteding op bestemming. Afhankelijk van hoe moe ik was, kon ik douchen op het station en in de trein uitrusten/opladen voor de terugreis of ervoor kiezen om met collega’s boodschappen te halen voor de terugreis of wat plaatsen bezoeken.

Tijdens mijn stage ben ik onder andere naar de volgende bestemmingen geweest:

a) Met de zomertrein naar Bologna

b) Met de zomertrein naar Livorno in Toscane

c) Met de wintertrein naar Innsbruck

d) Met de wintertrein naar Zwitserland

Ondanks de minder leuke ervaringen ben ik heel blij dat ik deze stap in mijn leven had gezet om te ervaren hoe het is om je passie te combineren met werken. Op basis van deze ervaringen kwam ik tot de conclusie dat het voor mij niet werkt om mijn reizen te combineren met werk. De voornaamste reden hiervan was omdat ik reizen niet alleen leuk vind vanwege het feit dat ik de wereld wil zien, maar vooral omdat ik meer te weten wil komen omtrent culturen en tradities van mensen over de hele wereld en de geschiedenis van het land. Het werk op de internationale trein bood mij hiervoor geen ruimte omdat ik elke keer doodmoe was als ik op bestemming aankwam waardoor ik weinig energie over had om nog dingen te ondernemen.

Had ik deze stap niet genomen dan was ik nooit tot de ontdekking gekomen dat ik mijn allergrootste hobby alleen kan uitoefenen als ik echt op vakantie ga en geen andere verplichtingen heb.

Tot slot wil ik alle collega’s met wie ik destijds gewerkt heb en EETC bedanken voor de kostbare levenservaringen tijdens deze stageperiode, die bijgedragen hebben aan de ontwikkeling van mij als persoon!